Απαγορεύεται οποιαδήποτε χρήση των κειμένων ή των φωτογραφιών χωρίς άδεια χρήσης από τον ιδιοκτήτη. Από το Blogger.

Ένας μήνας και κάτι...

by - Τρίτη, Σεπτεμβρίου 08, 2015

Πηγή google
Αρχές Σεπτέμβρη και ακόμα η ζέστη δεν λέει να υποχωρήσει...Είναι ήδη αργά...Βρίσκομαι στη βεράντα και δεν λέει να δροσίσει..Μα τι γίνεται?...Θα προτιμούσα τώρα ένα αεράκι δροσερό, ότι πρέπει να γεμίσει το σπίτι μας και να κάνει τις κουρτίνες να ανεμίσουν δηλώνοντας την παρουσία του...Αλλά μπα...Άπνοια....-Σαν μπήκε ο Σεπτέμβρης, που λες, έχω αρχίσει να μετρώ τις μέρες σαν το φαντάρο....1η Σεπτέμβρη...2η Σεπτέμβρη..3η Σεπτέμβρη..Όχι δεν ανυπομονώ για τα γενέθλιά μου..( καλά λιγουλάκι μόνο)..Ανυπομονώ να επιστρέψει η μανούλα μου από το νησί...

Πηγή google
Είναι το μοναδικό καλοκαίρι στα τόσα χρόνια που ζει το μισό της χρονιάς εκεί, που δεν κατάφερα να την επισκεφτώ..Οι μήνες μπορεί να κύλησαν γρήγορα, κάθε μέρα όμως υπήρχε μια ανησυχία μέσα μου..Και κάθε μήνα έλεγα στον εαυτό μου..."οκ..ίσως πάμε το επόμενο 3ήμερο"...Αλλά αυτό το 3ήμερο δεν ήρθε ποτέ και τώρα κάναμε μαύρα μάτια στην κυριολεξία..Ένας μήνας και κάτι είναι...θα περάσει...
Είναι και κάτι όνειρα που με στοιχειώνουν το τελευταίο διάστημα...Τι να πω?..Με βάζουν σε βαθύ προβληματισμό..Όνειρα με νόημα, συνέχεια, που επαναλαμβάνονται...Όνειρα  που δεν τολμάς να τα ξεστομίσεις κάποιες φορές γιατί φοβάσαι μην τυχόν και βγουν αληθινά..Σου έχει τύχει ποτέ να δεις ένα όνειρο και την επόμενη μέρα να χτυπήσει το τηλέφωνό σου και να ακούσεις αυτό που είδες..Ε...μία τέτοια κατάσταση παρόμοια ( και όχι μόνο) ζω το τελευταίο διάστημα...Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι ζω σε μια παράλληλη ζωή, η οποία παίρνει πνοή μόνο στον ύπνο μου...

πηγή Pinterest
Ξέρω σε τρόμαξα..αλλά συμβαίνουν και αυτά...Ίσως να με πείραξε το πολύ Foxlife με το Once upon a time...Δεν ξέρω τι να πω...Τα υπερφυσικά ή μεταφυσικά δεν τα κατάλαβα ποτέ..
πηγή Pinterest
Anyway..και έτσι που λες...μετρώ τις μέρες σαν το φαντάρο και ανυπομονώ να φωλιάσω στην αγκαλιά της μανούλας μου, που δεν μοιάζει με κανενός άλλου..
Ένα μήνας και κάτι και θα' ρθει...Που θα πάει θα 'ρθει...Από την άλλη, περιμένουμε να ανοίξουν τα σχολεία...Το αντράκι μου θα είναι πια προνήπιο..Μα πώς περνούν έτσι τα χρόνια..

Ακόμα θυμάμαι τις πρώτες του μέρες στον παιδικό σταθμό (οι οποίες κράτησαν λίγο μιας και δεν άντεξα να είναι άλλο το παιδί άρρωστο, δεν υπήρχε λόγος άλλωστε μιας και δεν εργάζομαι..)
Το φετινό, όμως, θα είναι κάτι το τελείως διαφορετικό..
Μπαίνει ουσιαστικά στα σχολικά χρόνια..Θα κάνει τα πρώτα του βηματάκια στο νηπιαγωγείο..
Θα έχουμε πολλές σχολικές γιορτές, θα μάθουμε ποιηματάκια, τραγουδάκια, θα μάθουμε να γράφουμε το όνομά μας με ωραία μεγάλα γράμματα και φυσικά θα γεμίσουμε το σπίτι με χειροτεχνίες και ζωγραφιές...

Ένας μήνας και κάτι, λοιπόν, και όλα θα μπουν στη θέση τους..σίγα σιγά θα βρούμε τους ρυθμούς μας..Θα συνηθίσω στο πρόγραμμα του σχολείου και συν τοις άλλοις θα έχουμε και τη γιαγιά μας παρέα κάποιες μέρες μέσα στον χειμώνα που μας έρχεται..Μην σου πω τι συνεπάγεται αυτό, βέβαια, έτσι??......Με καταλαβαίνεις φαντάζομαι..Ένα μόνο θα πω...Θα απολαύσω χειμωνιάτικα cocktail...χιχιχχι..(πονηρούτσικο Παρθενάκι)..Αυτό με τα όνειρα ,μόνο, πρέπει να κοιτάξω γιατί το υποσυνείδητό μου δεν μου τα λέει και πολύ καλά..Ίσως θα πρέπει να προμηθευτώ καμιά ονειροπαγίδα..Ίσως και δυο και τρεις..

πηγή Pinterest

Εσύ πιστεύεις στα όνειρα??..Ζεις μέσα σε αυτά ή από αυτά??...
πηγή Pinterest
Εγώ πάντως, πολύ τα απολαμβάνω...και ας είναι αλλόκοτα...Με γεμίζουν με συναισθήματα..Άλλωστε εκεί συναντώ τον έναν και αξεπέραστο έρωτα της ζωής μου..#daddy's_girl.

Σας μαμαδογλυκοφιλώ..
Πάω να ακολουθήσω τα όνειρά μου...

You May Also Like

0 σχόλια

My Insta Posts